Paweł Jasiński

Na okładce tomiku znajdują się drzwi, które odnajdujemy w wierszach Pawła mimo nieobecności ich obrazu lub nazwy. Pojawiają się one symbolicznie, jako przejście między dwoma światami: między światłem a ciemnością, życiem a śmiercią, światem ziemskim a światem sakralnym, wyobrażają początek i koniec. /.../ czytaj całość

50 wierszy / 60 stron / format A5 / rok wydania: 2018

TYTUŁ PIOSENKI: BEZSZELESTNOŚĆ | WYKONANIE: MAG_ES | TEKST: PAWEŁ JASIŃSKI | MUZYKA: EMIL SZPRENGIEL

wściekłokrystaliczność

wyciągnęli mnie z kostnicy a teraz obwożą od burdelu

do burdelu [gdzieś] pomiędzy spotkaniem autorskim

a pielgrzymką do ostatniej wieczerzy

[mannequin challenge schlebiający nekrofilnym gustom

wymuskanych odbiorców] oto: trupoeta

— — — można mnie śmiało podotykać [już] nie pluję krwią

patomorfolog zainstalował w moich oczodołach

szklane kulki z hologramem gaju oliwnego — teraz

patrzę na ciebie jednym okiem Judasza — Jezusa

drugim i coraz mocniej uwiera krzyż wytatuowany

na wewnętrznej stronie lodowatych zwłok

a oczy zwiedzających pakują to wszystko pod powieki

jak w trumny podlane łzawą historyjką o powrocie

marnotrawnego syna

ODRA [grudzień '19]

8. Arkusz to dodatek do wydawanego we Wrocławiu społeczno-kulturalnego miesięcznika „Odra” – a właściwie coś pomiędzy suplementem a działem poświęconym młodej/nowej poezji. Publikujemy wiersze, wywiady, recenzje, felietony, eseje krytyczne; wszystko to zaś pod wspólnym mianownikiem poezji najnowszej: autorów i autorek wstępujących, przed debiutem książkowym bądź tuż po nim, albo trochę starszych, ale nadal będących głosem poetyckiej innowacji i eksperymentu /.../

[źródło: Odra]

bez wątpienia

diagnostyka zawiodła — wyniki badań

przemilczały toczenie żywego organizmu

[zawartość chleba w widełkach — wino

na poziomie abstrakcyjnej przyzwoitości]

— — — ani słowa o wywoływaniu wierszy

ani słowa o markerach przekłamujących

kolejne tąpnięcia płynów ustrojowych

samopowielający się schemat liturgii lęku

proszę zwątpić [obwąchać obszczekać

i proszę zwątpić] stryczek mówi że poezja

to bardzo dobre drzewo

POEZJA DZISIAJ [grudzień '19]

Miesięcznik poświęcony sprawom szeroko pojętej poezji, także tej uchwyconej w innych niż literatura dziedzinach sztuki. Publikuje dzieła polskich i zagranicznych twórców. W każdym numerze znajdziemy kilkadziesiąt prac poetyckich. Do tego poetycki przewodnik, informacje o najważniejszych wydarzeniach dotyczących literatury i poezji.

z produkcji

na paletach ułożono ciała

kierowcy ciężarówek

chłoną światło

światło odbite od ściany

ściana pulsuje [wieczór podbiega

krwią]

magazyn vanity fair

oparty o magazyn wyrobów

gotowych

gotowych na jutro

nie ma

opium

to nie boli syneczku

to nie boli –przytul się

do światła: Morze

Czerwone Morze Martwe

Morze Czerwone możesz

spokojnie [to nie boli

syneczku to nie boli]

zasnąć

TLEN LITERACKI [październik '19]

„Występujący w stanie wolnym w powietrzu”. A także w Internecie i czasem na papierze. Kwartalnik.

Pogrobowiec „Feerii”, założonych w 2016 roku na wydziale warszawskiej polonistyki. „Feerie” jednak zapragnęły zginąć, a my chcieliśmy oddechu i życia.

Reagujemy z poezją, prozą, dramatem, esejem oraz tłumaczeniami – a także każdą formą, jaką jesteście w stanie wykreować. Prześlijcie nam swoje teksty, a razem stworzymy aldehydy, amidy, estry, etery, fenole, alkohole, ketony, nitrozwiązki literackie.

[źródło: tlenliteracki.pl]

soft porno

synchronizacja głodu — na trzy cztery

przegryzamy nadaktywność myśli

znoszonymi zębami promieniotwórczych

oczekiwań — skaczemy sobie do gardeł

wymieniając spojrzenia i języki

[ — — — rozkloszowanie tkanki wiersza

pozostawia wiele do życzenia] odklejona

od grawitacji zamawiasz:

bezsenność i krople nasienne a wszystko

na trzy cztery

formatowanie ciszy

po trzecim upadku odebrano mi księżyc

Joyce’a i prawo do jasnowidzenia

— — — ten który przyszedł nie bawił się w poematy

skalpelem sporządził krótką notatkę

rozgrzeszającą ujęcie i osadzenie mnie

w przesadnie skarmelizowanym piekle

już nawet nie próbuję sobie przypomnieć za co

odinstalowano Nazarejczyka — za co ciebie

bracie zwierciadlany codziennie staram się

pogrzebać pod powiekami

po trzecim upadku odebrano mi skrzydła

teraz mogę tylko płowieć tamując krwotok

okaleczonego czasu

NOWE MYŚLI [październik '19]

/.../ Powołując do życia Scenę Kultury Niemasowej, stawiamy sobie za cel nie tylko poszukiwanie i odkrywanie młodych duchem myślicieli, pisarzy czy twórców, pragniemy także mieć swój udział w popularyzacji i wspieraniu ich aktywności. Niepospolita twórczość, którą prezentujemy, w porównaniu z prostym, wartkim i szerokim mainsream’owym nurtem, jest jedynie niewielkim strumykiem meandrującym pomiędzy często skrajnie odmiennymi spojrzeniami na rzeczywistość. Podróżując wzdłuż tej z wolna płynącej wody, odkrywamy miejsca, do których w inny sposób dotrzeć nie można, poznajemy ludzi niezwykłych i doświadczamy emocji, jakich próżno szukać w typowości. Scena Kultury Niemasowej prezentuje także niebanalną twórczość literacką, muzyczną, filmową i teatralną, sztukę nieznaną, niszowe wydarzenia, niezwykłe miejsca, niecodzienne pasje.

[źródło: nowemyśli.pl]

bezwiośnie

a wiosna spóźniała się [tamtego roku

miało jej dla mnie nie być wcale]

— — — teleskopy

dostrzegały coraz większe usypiska

martwego czasu [wymieszanego

z szelestem pospiesznie rozszarpywanych

kopert]

oślepłem — straciłem ciebie z oczu

a wiosna […] i posadzka drażniła

rdzawym zapachem świeżo skoszonego

ciała

grudzień zero i osiem

pamięci J. J.

Mickiewicz cierpi za miliony a ja znowu

grzebię palcem w Bursie czterdzieści

i cztery razy czterdzieści i cztery Mickiewicz

cierpi za miliony […] mój ojciec był cieślą

i też cierpiał jak pięknie cierpiał czterdzieści

i cztery razy tracąc świadomość mój ojciec

umierał tak pięknie umierał a ja znowu

grzebię palcem w Bursie [ojca swojego

który był cieślą]

KWARTALNIK LITERACKO - ARTYSTYCZNY AFRONT NR 2(8)/2019 [wrzesień '19]

martwy piksel

spotykamy się jeszcze [Girona most Eiffla

pod wieczór bywa że o świcie] dokręcając śrubę

biała flaga drażni podniebienie strychu

błyszcząca zawleczka opada odbija się od podłogi

opada odbija opada jak kamień na bębenku

iluzorycznego nacinania ciszy

spotykamy się przecież spotykamy

co potwierdza moją poczytalność

co potwierdza co jest zapisane zabezpieczone

na marginesie marginesów [...] dopiero

gdy siostra przynosi ostatni martwy piksel

niezdarnie wtopiony w szklane oko stycznia

zamykam powieki [Onyar - most Eiffla

bywa że o świcie] opadam odbijam się opadam

jak kamień na bębenku

siostra wychodzi po raz pierwszy

zapadło się płuco i wyrok

został zatwierdzony [...] na śniegu

ślady bosych słów bossa nova głodu

pod paznokciami grasuje mała tajemnica

linii papilarnych [twoje milczenie

daje przerzuty - siostro - daje przerzuty

do wiersza]

WIZJE [lipiec '19]

Koncepcja naszego pisma powstała na drodze dyskusji dotyczących obecnej kondycji twórczości fikcjonalnej oraz jej miejsca we współczesnej polskiej kulturze. Jesteśmy przekonani, że w obliczu szybko rosnącej popularności literatury non-fiction na rynku książki, a także jej coraz większego znaczenia w różnych dyskursach medialnych, warto zastanowić się nad tym, co może zaoferować współczesnym odbiorcom i odbiorczyniom taka praca słowem, której domeną jest fantazja, spekulacja, zmysłowa impresja, niekoniecznie prowadząca do odseparowania się od problemów rzeczywistego świata, ale raczej do ich kreatywnego przetworzenia i przemyślenia w ramach działań wypływających z silnych autorskich wizji.

Jak wskazuje nazwa naszego czasopisma, to właśnie dla takich wyrazistych, indywidualnych wizji chcielibyśmy stworzyć pewną niszę, a może również – miejsce spotkania i twórczej konfrontacji. Szczególnie interesuje nas obserwowanie zmagań autorów i autorek zarówno z ich wewnętrznymi rozterkami, lękami lub wątpliwościami, jak i z pytaniami uniwersalnymi, zadawanymi wspólnie i wobec rozlicznych wspólnot. Wierzymy, że literatura fikcjonalna z całą swoją wielowymiarowością i różnorodnością pozwala myśleć w sposób świeży, odważny, krytyczny, co oznacza, że pogłoski o jej śmierci są mocno przesadzone. Sprzeciwiamy się promocyjnemu hasłu jednego z ważnych polskich wydawnictw non-fiction, które brzmi: „Chyba wszyscy dziękujemy fikcji”. Uważamy, że nieustająco potrzebne jest nam wnikliwe spojrzenie z szerokiej perspektywy, którą daje nam fikcja, z jej tendencją do wywracania świata na nice i szukania skrytych w nim, nieoczywistych treści.

[źródło: magazynwizje]

[prze]silenie [się] klasy średniej

„- Nie jestem maszyną, jestem człowiekiem.

— W domu. W fabryce od pana nie wymaga się

egzaminów na człowieczeństwo /… /” *

konsorcjum białą kredą obrysowuje granice

kruchego ciała wprowadza oficjalny zakaz

pierdolenia o ucieczce w Bieszczady

czasami na trzeźwo przychodzi komuś do głowy

ekscentryczny pomysł żeby poskładać: brakujące

do brakującego do czarnego czarne a później

to pełne Nic z tym pustym Wszystko niezdarnie

o[d]tworzyć z pamięci [ — — — ale to tylko czasami

i na trzeźwo]

* Władysław Reymont „Ziemia Obiecana”

z cyklu: gry i zabawy na [nie]świeżym powietrzu

— — — ze wszystkich samobójców najgorszy

był Chrystus [lat: trzydzieści i trzy / stan

cywilny: kawaler / zawód: człowiek]

ty-mnie-sprze-dasz ty-mnie-zdra-dzisz

ty-mnie-po-ca-łu-jesz […] a oni powieszą

a oni będą mieli krew na swoich rękach

a oni będą mieli moją krew i ty będziesz

miał moją krew [nie ja] ze wszystkich

znanych mi samobójców Chrystus był

najgorszy

ty-mnie-sprze-dasz ty-mnie-zdra-dzisz

ty-mnie-po-ca-łu-jesz […] a oni uwierzą

HELIKOPTER [czerwiec '19]

jest niejako uzupełnieniem działalności OPT związanej z dziedzinami wizualnymi i muzycznymi. To dodatkowy kanał komunikacji naszej instytucji, dzięki któremu buduje on wrażliwość artystyczną i intelektualną zarówno uczestników kursów OPT, jak i szerszego grona odbiorców. To przestrzeń nieograniczona, nietuzinkowa, skupiona wokół słowa i różnych jego wcieleń.

[źródło: opt-art.net/helikopter/]

ODRA [kwiecień '19]

to pismo wydawane przez Instytut Książki i Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu. Ukazuje się od 1961 roku. W latach 70. pismo zaskarbiło sobie uznanie odkrywaniem „białych plam” najnowszej historii (przez m.in. K. Moczarskiego, H. Krall), tocząc często boje z cenzurą; obecnie kontynuuje zainteresowanie różnymi meandrami historii i kultury.

dzień dobry na stół

niechętnie znikam pod flizeliną — a wie pani

że jakoś nigdy nie lubiłem zielonej farby

— — —

bierzemy formularz — zaginamy dwa rogi

i dajemy do podpisu [współrzędne

autografów najlepiej oznaczyć krzyżami

południa — no przecież nie chcemy

żeby pacjent nam „pobłądził”]

— — —

siostra wybaczy ale to nie jest optymalne miejsce

na odwiert — proszę spróbować po zewnętrznej

— — —

dzień [taki] dobry — jak się pan nazywa?

tylko proszę nie panikować — zanim

rozpoczniemy eksperyment [filadelfijski]

jeszcze kilka osób zada panu to wstydliwe

pytanie | bierzemy formularz — dzień dobry

— — — jak się pan nazywa?

Apokalipsa

szpital pod wezwaniem | ordynator

oddziału wczesnoporonnego łapczywie

przegląda korespondencję z Tyru

—dzień jak co noc

rozkodowany anioł ze zwichniętym

kręgosłupem infekuje amulet spowiedzi

na oiom-ie wybudzają Dürera

„Odra” jest cenionym forum debat dotyczących aktualnych problemów polskich i międzynarodowych; w dyskusjach i polemikach tych prezentują swe poglądy najwybitniejsi essay writers online polscy i zagraniczni badacze, pisarze, artyści. Obecnie pismo kontynuuje zainteresowanie różnymi meandrami historii i polityki (zamieszczając oryginalne teksty i rozmowy z prominentami polskiej współczesności, w ostatnich latach m.in. z Z. Baumanem, K. Modzelewskim, A. Wajdą, J. Piniorem, A. Hallem, J.Woleńskim, K. Orłosiem, E. Łętowską, Balcerowiczem, a także z badaczami i pisarzami zagranicznymi). W stałym cyklu wprowadza w arkana światowej myśli filozoficznej, nowej sztuki, filmu. W katalogach „Odry” znajdują się wypowiedzi programowe i teksty autorów tej miary co J. Grotowski, Cz. Miłosz, Z. Herbert, G. Herling-Grudziński, M. Białoszewski, S. Lem, T. Karpowicz, R. Kapuściński i in. Publikowali i publikują w piśmie m.in. T. Różewicz, W. Szymborska, J.M. Rymkiewicz, , P. Citati, L. Flaszen, E. Śmieja, A. Czerniawski, J. Hen, H. Grynberg, M. Bajer, A. Sosnowski, M. Orzechowski, M. Świerkocki, J. Ugniewska, stałe felietony zamieszczają U. Kozioł, M. Urbanek, J. Sieradzki. J. Łukasiewicz, M. Iłowiecki, H. Klimko-Dobrzaniecki, M. Ratajczak .

„Odra” prezentuje, omawia i ocenia w działach krytycznych najnowszą literacką twórczość krajową i zagraniczną oraz promuje utwory młodych pisarzy i artystów. Do każdego numeru dołączony jest „8 Arkusz” poświęcony tendencjom w nowej literaturze i prezentacji essay writers najnowszej twórczości, redagowany przez młodych współpracowników pisma. /.../

[źródło: Odra]

kalibracja perspektywy

[ostatnio zauważyłem kilka zgrzytów w linii

prostej — po długości — następnie: po skosie

jedenaście pięter

siedem klatek schodowych] w szkiełku

pomniejszającym ludzie sprawiają

ZDECYDOWANIE BARDZIEJ korzystne wrażenie

[czasami]

lubię spacerować po dachach wieżowców

kalibrując perspektywę […] bliżej mi wtedy

do człowieka

dygresja #2

— — — oddechy albinosów

utrwalają pełnomleczną amnezję [trzy

koma dwa — przeszedł] ale nie zawsze

tak jest

i nie zawsze to widzę — nie widzę: rzeka

przestaje istnieć […] o północy

znowu oddalimy się od siebie

[upadkiem

seryjnego końca świata]

kamień

kamień do noży i języka na którego ostrzu

kładą się cienie urojonych zbrodni

budzi we mnie lęk

podobny do nocy spędzonej na zapomnianym

cmentarzu przy zapomnianym grobie

pod zapomnianą gwiazdą kamień rzucony

w niewłaściwym czasie - powraca

zawsze o przeciwstawnej godzinie [owoc

żywota twojego

— — — kamień]

wtórne utonięcie

Siri von Essen przybija do parapetu leniwie

unosząc alabastrową żaluzję lewego ok[n]a

po drugiej stronie ulicy

roztrzęsiony mizogin szarmancko wylewa się

na papier spowiada - jeżeli istnieje

szczęśliwe zakończenie wtórnego utonięcia:

to nie może być miłość

to nie może być [...] Siri von Essen przybija

do parapetu

leniwie unosząc alabastrową żaluzję

prawego ok[n]a po drugiej stronie pokoju

opuchnięty mizogin szarmancko wylewa się

na pościel spowiada - jeżeli istnieje

szczęśliwe zakończenie wtórnego utonięcia:

to nie może być miłość

to nie może być [...] Siri von Essen podnosi

kotwicę

Ogólnopolski Konkurs Poetycki Bez-KRESY [kwiecień '19]

nie ma takiego numeru

syndrom sztokholmski osierocił moją prawą rękę

[ — — — nie kocha] od ostatniego samobójstwa

minęły prawie dwa tygodnie | ona znowu przemyca

donosy kreślone amarantowym atramentem

a czasu coraz mniej [siostro] proszę mnie podliczyć

płacę krwią ze świątyni

nieopatrzności mojej i jego bolesnej męki

wszystko co miałem do napisania — napisałem

jeszcze tylko dokończę Majakowskiego i idę spać

[proszę mnie podliczyć] siostro

TLEN LITERACKI [kwiecień '19]

„Występujący w stanie wolnym w powietrzu”. A także w Internecie i czasem na papierze. Kwartalnik.

Pogrobowiec „Feerii”, założonych w 2016 roku na wydziale warszawskiej polonistyki. „Feerie” jednak zapragnęły zginąć, a my chcieliśmy oddechu i życia.

Reagujemy z poezją, prozą, dramatem, esejem oraz tłumaczeniami – a także każdą formą, jaką jesteście w stanie wykreować. Prześlijcie nam swoje teksty, a razem stworzymy aldehydy, amidy, estry, etery, fenole, alkohole, ketony, nitrozwiązki literackie.

[źródło: tlenliteracki.pl]

[poeta powinien być martwy]

poeta powinien być martwy […] żywy nie jest nam

do niczego potrzebny

dopiero martwy może się przydać martwy poeta

jest prawdziwy i taka światłość od jego truchła bije

jak od wielkiego dzwonu wielki dzwon

poeta musi umrzeć [żywy nie jest nam do niczego

potrzebny]

PISARZE.PL [luty '19]

e-Dwutygodnik Literacko - Artystyczny ISSN: 2084-6983 [źródło: Pisarze.pl]

ten trzeci

uśmiecham się — nie byłem na to przygotowany

co innego omdlenie przy nakłuwaniu żyły

albo skaryfikacja matryc odbijających moją tożsamość

— — — zawsze było mnie dwóch

ale żaden się nie śmiał

WSPÓŁCZESNA POLSKA POEZJA [styczeń '19, wrzesień '19]

źródło: Współczesna Polska Poezja

PKPzin [Polskie Kulturalne Podziemie] numer 2 (96) 2019

/.../ w końcu ukazał się długo wyczekiwany nowy numer. Mamy nadzieję, że stęskniliście się za nami i czekaliście na ten numer równie mocno, jak my. W tym numerze szczególnie mocną reprezentację mamy w działach Galeria oraz Proza, ale i pozostałe działy, chociaż jest w nich nieco mniej materiału, są bardzo mocno reprezentowane.

Już niedługo wystartujemy również po dłuższej przerwie z nowymi konkursami, do których już teraz zapraszamy. O konkursach będziemy przypominać drogą mailową wszystkich, którzy są zasubskrybowani (możliwość subskrypcji po prawej stronie). W każdej chwili można przesyłać nam propozycje publikacji na redakcyjnego maila

(pkpzin@pkpzin.pl), we wszystkich innych sprawach zapraszamy również na tego maila.

Przypominamy także o naszym forum warsztatowym, na którym chętnie ocenimy (i mamy nadzieję, że inni użytkownicy również), to, co tam zamieścicie. Mając nadzieję, że ten numer spełni Wasze oczekiwania, zapraszamy

do lektury

[źródło: PKPzin.pl]